Kim Bilir Belki Bir Gün... ( Bolu Olay Gazetesi 18 Ağustos 2007 )

Belki bir gün...Yeşilin sarıya çaldığı,Eski tadını pembe hayallerden aldığı o gün...Duyamaz olacağız ormanlarda yankılanan sevinç çığlıklarını.Çocuklarımız bilemeyecek incir ağacından düşmenin acısını,Ve ayağa kalkmanın gurur dolu yanını...Göreceğiz ki,Düşmemenin esas yoluAsla yükseğe çıkmamak sanıldığından beri,Yani biz düşmekten korktuğumuzdan beri,Yükseklere çıkanlar, üstümüze basanlar olmuş.Şimdi çıksak ne fayda?Katil apartmanların bahçelerine hapsedilip,Sevgiyle bakılan ulu ağaçlar gibiYalnız kalınca insanlıkVe derin nefeslere kapanınca dünyamız“O” yaptı diyecek yüksektekiler..“Bu” ve “Şu” da yardım etti,Seni bu hale “Onlar” getirdi...Tutkuyla bağlı olduğumuzu bile bilmediğimiz özgürlüğümüzünSüslü bir zincirden ibaret olduğunu fark edince Yalnızlar ordusu “Keşke”ler bulacak birdenÇocuklarımızdan çalınan her gülümsemenin içinde...Sorarsan tehlike nerede,Tehlike, “Ben”lerin suçsuz olduğu her cümlede,Ve o suçsuz “BEN”liklerimizde.Elimizde bir tek katlanmış yalnızlıklar kaldığında Kimbilir neler keşfedecek Amerika...Ve biz insan olmanın nasıl birşey olduğunu anımsadığımızda,Yani vicdani hesaplaşma gelip çattığında,Onlar, senin uğruna mücadele edenlere neler yaptılar hatırla.Sonra dön bak halkına....Acaba yeni hayatlar mı ilgi çekecek BBG’lerde,Yoksa kayıp yarınların mı peşine düşülecek iş işten geçince?Onların cevabı hazır...Her koyun kendi bacağından asılır.Kim bilir belki bir gün,10. köyden de kovulacağımız o gün,Biliniz ki 10. köyde de özelleştirme yapılır,Köyün güzeli BBG’ye katılır,İşte o gün;10. köyde bile hem yorgun hem aç yatılır.